Zwichrzenie płatów na pewno zrobię, żyroskop - czytasz w moich myślach użyję go przynajmniej do oblotu na lotkach może na wysokości. A z noskiem profilu możesz mi przybliżyć temat, co to daje ?

Wiem Władku.
Tylko blachy Junkersa to były jak do krycia dachu, a dawało to dużą sztywność.
Puławski zastosował blachę drobno falistą (źle wyżej napisałem żłobkowaną)
Dawała się łatwiej formować.
Junkersa, tego trzy silnikowego odremontowanego i latającego w Lufthanzie na pokazach, widziałem z bliska.
Ponieważ dawno w modelach makiet PZL' ek nie widziałem takich blach zacząłem mieć wątpliwości, ale od czego są Koledzy.
Dziękuję.

Przepraszam za post pod postem.
Robert, widze ze zjada Ciebie adrenalina,bawilem sie makietami wiele lat,znam to uczucie.
Oblatywanie makiet z mojego doswiadczenia.
Zasada nr1 pierwszy lot. nigdy nie wykonalem pierwszego lotu sam ,zawsze latal kolega z duzym doswiadczeniem i do ktorego mialem pelne zaufanie,naturalnie byl na to przygotowany wczesniej.
Nastepne loty latalem sam, ale bez adrenaliny, tylkoz malym stresem.
Polecam Wladek.

no to miałeś szczęście, bo w moim przypadku, ten "doświadczony kolega" to zawsze byłem ja sam

Dołącze do sympatyków P11,bo jestem w trakcie budowy rozpietosc 360cm

W końcu "11" poleciała.
Model poleciał bez najmniejszych problemów, gładko i płynnie. W pierwszym locie było trochę strachu, gdyż otworzyła się pokrywa silnika (była zabezpieczona tylko wygiął się laminat). W wyniku tego 11 stanęła dęba i poszła w korek. Wyprowadziłem ( choć nie wiem jak ) i wylądowałem bez problemów.
Drugi start jeszcze lepszy, makietowo. Niestety do lądowania podszedłem ( jak zwykle ) pod dużym kątem i model po doziemieniu wykonał coś co było połączeniem piruetu i salta, kończąc na plecach. Uszkodzenia: skrzywiony kolpak i końcówka st. poziomego - drobiazg.

Lata super, ale przy większym wiaterku może być problem.

Filmik z oblotu:

Wielkie, wielkie gratulacje.

I bardzo proszę o informację od "sprawdzonego źródła".
Gdzie masz środek ciężkości?

No właśnie, bo P-11 z wyważeniem ma zawsze problem...


robloz
Nigdy nie potrafię odpowiedzieć: "Jak ty to zrobiłeś?" Nie wiem; ręce same coś kombinowały, bo ja byłem zbyt zajęty
Nie przejmuj się, cyrkle się zdarzają częściej, niż byśmy chcieli

Obejrzałem film z lotów i tak wygląda jakby model miał zbyt przednie wyważenie.

Gratuluję i pozdrawiam

P.Kozkow

Środek ciężkości jest 95 mm. od krawędzi natarcia (tak wyszło z programu).
Wydaje mi się, że jest ok. Do pierwszego lądowania podchodziłem prawie bez gazu, więc szybuje nie żle. Na dokładną regulację przyjdzie czas póżniej. Tylko ś.ć. 11 ma bardzo wysoko i przy tym kącie co podchodziłem do lądowania + wysokie podwozie to kapotaż był 100% (tak mi się wydaje)

Piotrze, a jak u Ciebie w końcu z SC?, choć te modele nieco się różnią wymiarami.
Modele samolotów z tamtych czasów jak i samoloty miały problem z kapotowaniem. Jest bardzo dużo takich zdjęć z tego okresu.
Przyczyną jest/było umieszczenie podwozia prawie pod SC.
Spowodowane to było chęcią łatwego unoszenia ogona w czasie rozpędzania do startu, aby zmniejszyć opór od dużego kąta natarcia skrzydła.
To pozostałość po słabych silnikach.

Przy pierwszym lądowaniu Robert w odpowiednim momencie lekko zaciągnął ster wysokości i PZL pięknie klasycznie wylądował.
Przy drugim lądowaniu zabrakło tego i kapotaż.
To, uważam, kwestia wlatania się w model.
Czy loty były na pełnym gazie?

Latalem na 2/3 gazu chociaż na full nie było zbytnio różnicy. Spróbuje założyć śmigło 15/8 i zobaczymy jaka jest różnica ( teraz było 14/8)

Nie wiem jakie śmigła można założyć do tego ASP, ale spróbował bym z większym skokiem.

śmigło o 1'' większe przy tym samym skoku nie zrobi różnicy zbyt odczuwalnej.

Co do środka ciężkości to zacząłem latać modelem z ŚĆ =20 mm za tylną krawędzią pierwszego dźwigara. Potem przenosząc doświadczalnie wyposażenie doszedłem do mojego własnego ustawienia - nie zmierzyłem go więc nie wiem dokładnie jakiego.

Uwagę o zbyt przednim wyważeniu modelu wyciągnąłem z obserwacji stromego toru schodzenia do lądowania. Ja ażeby taki tor uzyskać pomagam sobie SW kierując model w dół. Mój model po zdjęciu gazu dość długo i łagodnie schodzi w dół. Ale oczywiście jest to kwestia indywidualna.

Co do kapotażu: ja nie bacząc na pohukiwania Kolegów z sąsiedniego forum, że to szarganie świętości, w swoim modelu wysunąłem koła o jakieś 20 mm do przodu. Nie miałem nigdy kapotażu na murawie lotniska nawet w bardzo gęstej trawie. Natomiast bawiąc się w lądowania w poprzek lotniska raz zdarzyło mi się że model usiadł 0,5 m (przydusił go wiatr) przed krawędzią lotniska i zrobił kapotaż. Uszkodzenia żadne. Dla zilustrowania załączam film:



Ale potem już było dobrze, choć elegancji brakowało, bo głównym zadaniem było jednak trafić w lotnisko :

Pamiętasz może czy przesunąłeś go do przodu czy do tyłu?

Najpierw zacząłem w kierunku do przodu i model schodził bardziej stromo do lądowania, ale było ono czasami twarde. Więc zacząłem wędrówkę do tyłu i teraz model łagodnie schodzi do lądowania a przyziemienie jest łatwiejsze. Wyczytałem też w literaturze, że zbyt przednie wyważenie modelu to większe skłonności do korkociągu. PZL ma bardzo skuteczne lotki więc łatwo zapobiec takiej ew. figurze. Obecne wyważenie jest mniej więcej jak było na początku ze wskazaniem na tył.

Widzę z filmików, że wysunięte do przodu podwozie dużo pomaga. Niestety, startując na zawodach to ujemne pkt. w ocenie statycznej.
Zdejmę trochę ołowiu i zobaczymy.

Czy spotkał się ktoś z opisem, że w P-etkach były stosowane klapolotki?

11 chyba tego nie miały gdzieś mi się to obiło o uszy że robiono próby na 24 - chyba w publikacji Grassa. Klapolotki to sprawa tylko sterowania więc na ocenę statyczną pewnie nie wpłynie. W locie to Ty wiesz lepiej jak komisja zareaguje.
U mnie klapolotki opuszczają się tak mocno jak im pozwalają zawiasy lub serwa.

Piotrze- zbyt tylne położenie SC ułatwia wejście w korkociąg. Jako przykład ilustrujący - ciężarki zakładane w okolicach dziobu niektórych szybowców (prawdziwych) przy "chuchrowatych" pilotach. Oczywiście za ciężki nos w skrajności to też nic dobrego, czy przyjemnego w pilotażu, ale to inne niedogodności, niż zbyt łatwe przeciągnięcie.

Do użytkowników silnika ASP 91: jak sprawuje się silnik na śmigle 15x8? Używał ktoś?

We wcześniejszym moim wpisie pojawiło się , że mam założone 14x8 - powinno być 14x6.

Według ksiązki G.W. "Budowa Lotniczych Makiet RC" na str. 25 jest punkt "Położenie środka ciężkości a stateczność".
Cytuję: "im środek ciężkości jest położony bliżej krawędzi natarcia tym samolot jest stateczniejszy i odwrotnie...... Przesuwanie SC do przodu spowoduje jednak, że samolot będzie coraz mniej czuły na ster wysokości, ostatecznie za wolno reagując......."

Więc masz rację z tym doważaniem na przód, ale wtedy lądowanie jest trudniejsze bo SW jest mniej skuteczny.

Eksperymentując z moim modelem doznałem tego w praktyce - model wyważony na przód, po zdjęciu gazu mocniej i szybciej opada w dół a w momencie gdy zaczyna się kończyć siła nośna pod skrzydłami po wyrównaniu - lubi przepaść. Szczególnie można to odczuć gdy jest dzień bez wiatru. Model wyważony neutralnie b. często robi lądowania wzorowo.

Jest jeszcze jest jedna ze względu na zachowanie ciągu praktyczna zależność, aby średnica owiewki maski silnika była mniejsza niż 60% średnicy śmigła.

Na zdjęciu model ze śmigłem 18x9