Stefanie!
Wcale nie tak pięknie, bo na tej ostatniej fotce tego nie widać, i może to dobrze, ale normalnie, w tym miejscu, musiał bym użyć bardzo wielu gwiazdek, aby oddać swoje emocje. Otóż klejąc niby najlepsze taśmy lakiernicze, dociskając ich brzegi, a nawet podgrzewając opalarka i stosując napylanie lakierem delikatnie i pionowo do malowanej powierzchni, i tak farba podciekła pod taśmę i linia rozgraniczenia kolorów nie jest idealna, jak spod linijki. Nie wiem, co źle robię, ale jestem mocno w....y, co też ostatnio coraz częściej mi się zdarza. Ten problem jest spokojnie do usunięcia, ale to kolejne godziny pieprzenia się z czymś, co od początku powinno być prawidłowo zrobione. Może to faktura płótnopodobna samej folii? A może po prostu modelarz, jak z tej koziej dudy, trąbka...? Jutro będę "nadal doskonalił" ten temat.



Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

A gdzieś czytałem, że powinno się malować (pryskać) od strony zamaskowanej. Wtedy niby nie podcieka... Tak wyczytałem...

Otóż jest Marku stara metoda na miękkie pokrycia.
Linie ciągnie się grafionem, takim największym, najgrubszym z kompletu cyrkli przy linijce kilka razy, tak aby powstała linia o grubości (3-4 mm) na którą da się nakleić po wyschnięciu taśma (dobra taśma )
Potem już można "psikać" do środka, czy malować miękkim pędzlem ręcznie i po wyschnięciu odklejamy taśmę i krawędzie są jak trzeba.
Tak można malować wszystko, nawet litery rejestracji bo kiedyś nie było folii przylepnej, na której można wydrukować obecnie wszystko i przykleić.
Pasy również.


Teraz spróbuj każdą krawędź "przejechać" farbą grafionem.
Powinno wyrównać.

Zastosuj taśmę Tamiya Masking Tape.

Dzięki Krzysztofie. Już kupiłem tej firmy papierową. Nie wiem, czy to ta, bo była jeszcze jakaś plastikowa. Będę ćwiczył na usterzenie a górny płat poprawiałem mini pędzelkiem i jakoś (;-) ) niby wyszło. Wkurzające srogo są takie bzdury, które zakłócają bezsensownie akt tworzenia...

Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

Pracowałem w pocie chleba na ten kawałek czoła i com wypracował, zaraz Wam na fotkach przedstawię. Domalowywałem, podmalowywałem, nadal doskonaliłem (?) to dzieło malarskie , i kiedy byłem już prawie pewien, że osiągnąłem szczyty moich możliwości modelarsko-lakierniczych (?) , (stare i pewnie wiecie: jaki jest szczyt szczytów? Prościzna: g... na Mont Everest), wtedy też uświadomiłem sobie, że trzeba by mieć do czego zaczepić linki naciągowe idące między płatami. W płacie dolnym, tuż przy kadłubie niczego takiego nie było. Budując dolne skrzydełko zupełnie o tej konieczności zapomniałem. Trzeba było więc coś wymyślić, bez dewastacji już prawie gotowego płata. I sobie wymyśliłem, co widać na trzech pierwszych fotkach, choć zaczepy nie są jeszcze do końca gotowe. Na dwóch kolejnych fotach widać już podczepione napędy lotek i owiewki, które też czekają na przykręcenie. Chwila-moment a będę się brał za oklejenie usterzenia.



Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

Znowu dzięki bozi i partii, zbliżyłem się do końca tej budowy. Skończyłem kotwy do linek w dolnym płacie, przykręciłem owiewki napędów lotek oraz założyłem pałąki na końcach płata, choć oryginał takich nie miał. Gotowe już całkowicie płaty odstawiłem na bok i wziąłem się za oklejanie usterzenia. Miałem jeszcze kawałek tej białej folii prześwitującej i akurat starczyło jej na obustronne oklejenie statecznika poziomego. A kiedy to okleiłem, to zaraz jedną stronę pomalowałem. No i mogę sobie tych, co najmniej trzech, króli obchodzić.



Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

Statecznik poziomy w całości oklejony i dla jednolitości na biało pryśnięty. Nie o tym jednak chciałem, a o różnicy w podejściu, czy raczej traktowaniu tego, co w dobrej, solidnej pracy, jest konieczne i niesie z sobą co najmniej połowę sukcesu. Do tej refleksji skłoniła mnie relacja Kolegi Piotra o jego frezareczce i teraz jego przymiarce do wykonania, wg posiadanego wzoru, przejściówki w silniku, do budowanego akrobata uwięziowego. Otóż Piotr stworzył perfekcyjny rysunek techniczny tego elementu, co zresztą tu, na forum, pokazał. Kiedyś, bardzo dawno temu, w LO mieliśmy namiastkę wykonywania takich rysunków, ale w każdym calu, przerastało to wtedy moje umiejętności i tak mi do dzisiaj zostało. Malowałem jednak skrzydła do tego mojego wielbłądka, do którego to malowania też mam wzór fizycznie istniejący, na podstawie którego to także zrobiłem sobie "rysunek techniczny". Po stosownym , proporcjonalnym przeliczeniu wymiarów, te skrzydła sobie pomalowałem, co też i widać powyżej. Czeka mnie teraz malowanie usterzenia, także najprościej, wg posiadanego wzoru. Wziąłem się więc dzisiaj po południu za stworzenie kolejnego "rysunku technicznego", pierwej malując kontur statecznika w oparciu o gotowy element i go wymiarujac po swojemu, ale w naszych milimetrach. Na ten "rysunek" naniosłem wzór przyszłego malowania i z oryginalnego "wzorca" zwymiarowałem interesujące mnie odcinki. I tu macie fotki: mój, całkowicie autorski "rysunek techniczny", to samo na tle wzorca i sam "wzorzec" w swoim "hangarze". Jako ciekawostkę jeszcze podam, że tak sobie licząc te wymiary, w jakiejś tam proporcji, wyszło mi, że "wzorzec" jest dokładnie 5 razy mniejszy od mego Camela, a oba są odpowiednio: 20 i 4 razy mniejsze od oryginalnego samolotu.



Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

"Przekuwałem w czyn" mój ułomny rysunek szkicowy i nawet go twórczo rozbudowałem (zauważono?), co dało taki efekt, po zamalowaniu wcześniejszym połówki okręgu. Zastosowałem inną taśmę lakierniczą, zgodnie z uzyskanymi od Kolegów sugestiami i prysnąłem, a jak wyszło, jutro się zobaczy.





Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

Jak tam Marku, wyschło

Wyschło zupełnie do sucha, tylko ja byłem trochę zajęty i nie miałem czasu dla mojej zabaweczki. Zdjąłem jedynie te taśmy i radosny uśmiech zagościł mi na licu, bo linie działowe były super, bez żadnych podcieków. Są miejsca, gdzie trzeba będzie użyć pędzelka, ale w sumie to malowanie wyszło zdecydowanie lepiej, niż to poprzednie. Tak to widać:



Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

Niby nic się nie dzieje jednak prace "nadal postępują" i model z każdym dniem "rośnie w siłę, a ludzie żyją dostatniej" (pardon, coś mi się pomyliło, to było z zamierzchłej przeszłości, ale czy teraz, aby ...?) No, nic. Robię, dziubię i wczoraj "bardziej udoskonaliłem" (boziu, jak ja kocham tę partyjno-ideologiczną nowomowę !) podwozie mojego wielbłądka. To oryginalnie amerykański zrobiłem wg własnego (?) pomysłu i koncepcji i wyszło "doskonale", ale miało tendencję do rozjeżdżania się na boki co kolidowało z "moim" systemem amortyzowania. W oryginale jest to rozwiązane przy pomocy krzyżowych linek naciągowych oraz poprzecznej, niejako dodatkowej ,ramy, w postaci rury, u samego dołu podwozia. W moim Po2 takie krzyżowe linki napinane śrubami rzymskimi dało się zastosować, bo podwozie jest mocowane bezpośrednio do kadłuba poprzez solidne stalowe okucia. W tym modelu podwozie stanowi integralną całość i przy pomocy czterech plastikowych obejmek przykręcane jest do kadłuba i dolnego płata. Dodatkowo, nie pomyślałem budując to podwozie o solidnych, spec do tego celu przeznaczonych, mocowań takich krzyżowych linek naciągowych. Co więc zrobiłem? Zastosowałem rurę, jak to było w oryginale. W swoich "zasobach" wyszperałem rurkę Alu, 6mm, przyciąłem ją na odpowiednią długość, a następnie na końcach rurki zrobiłem "rynienki", tnąc rurkę wzdłuż po średnicy. Powstałe rowki 4mm doskonale pasowały do haków, na których mocowane są gumki amortyzujące koła. Na CA osadziłem haki w rowkach, a dodatkowo, dla pewności te odcinki owinąłem cienkim drucikiem Cu i jeszcze raz potraktowałem CA. Wyszło wspaniale, a konstrukcja jest sztywna, jak ten przysłowiowy umarlak, przed pojawieniem się plam opadowych.(Brrr , czarny humor mnie złapał). I to wszystko "nowe" lakierkiem prysnąłem, ale zanim doszedłem do tej radosnej czynności, stwierdziłem, że jednak przydały by się tę krzyżowe linki naciągowe, przynajmniej tak dla picu. Zrobiłem więc z drutu 2mm (tego wieszakowego, z pralni) cztery oczka, a trzpienie nagwintowałem nażynką M2 i po wywierceniu otworków w balsowej obudowie drutów konstrukcyjnych podwozia , nakrętkami połapałem. Jest już do czego linki podczepić i będzie cacy. A tu dwie fotki, ten "twórczy proces" obrazujące.





Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

Były gotowe uszka, to i założyłem linki. Mocne, cieniutkie, stalowa plecionka powleczona brązowawym plastikiem, no miód, malina, i prawie w skali. Założyłem też pierwsze z brzegu gumki, aby koła trzymały się swego miejsca i efekt widać na fot.1.
Później, w kilkanaście minut, okleiłem statecznik pionowy i mogłem mu domalować czerwoną górę. Wyszła idealna linia odcięcia rzuconej farby i czemu ja wcześniej nie sprawiłem sobie takiej fajnej taśmy? Ster kierunku był już oklejony wcześniej, więc jego szerokość wystarczyło podzielić na 3 i ołówkiem delikatnie wyznaczyć linie podziałowe, taśmą to okleić i malować. Fot.2
Widać na niej malowaną górę statecznika i pierwszą z barw godła UK.
Kiedy to wyschło, a schło dosyć szybko, bo też i maluję "spec lakierem do obiektów, które mają latać", co widać na fot.3, gdzie statecznik już "zaczerwieniony", a na sterze jest też ten "proletariacki" kolorek zaaplikowany. Nie minęło mało wiele, wszystko to wyschło, zdjąłem taśmy, nic nie wymagało poprawek, więc usterzenie umieściłem na kadłubie, aby zobaczyć, jak to wyszło i czy robi na mnie pozytywne wrażenie. Zrobiło, co też mnie ucieszyło. Teraz jeszcze cyferki numeru rejestracyjnego i będzie gotowe.



Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

Bardzo drobnymi kroczkami do przodu i można powiedzieć, że usterzenie jest gotowe. A było tak, że zacząłem, bez pośpiechu i po kawałku, oklejać kadłub od jego końca. I tak kawałek po kawałku, doszedłem do etapu, kiedy mogłem przez zrobione wcześniej i obudowane balsą, otwory, przepuścić popychacze. Przykręciłem wsporniki do mocowania statecznika poziomego i przykręciłem sam statecznik, z już na stałe osadzonym na zawiasach sterem wysokości. Pierwotnie zamierzałem obie połówki tego steru spiąć w jedno, kawałkiem drutu ugiętego w "C", jak to zrobiłem w Po2, ale tutaj obie połówki napędzane są czterema popychaczami, a spięcie połówek w jedno ma miejsce na "choince". No, nie ważne. Modelarską wyobraźnia pracuje... Poprzyczepiałem te cztery popychacze, w sumie w ośmiu miejscach, po czym po wyregulowaniu ich właściwej długości, ponownie to porozczepiałem i pozakładałem zabezpieczenia, pocięte z silikonowej rurki paliwowej, aby jakiemuś snapowi nie zechciało się przypadkiem kiedyś samoczynnie rozczepić. Można było zająć się statecznikiem pionowym.
Tu są tylko dwa popychacze i po przykręceniu statecznika na stałe, mogłem spiąć ster z serwem go napędzającym. Także wyregulowałem długość napędów i zabezpieczyłem snapy w ten sam sposób. I było by prawie po robocie, ale znowu naszedł mnie pomysł na "dalsze udoskonalenie". Otóż miałem już przygotowane "napinacze" z pręta Alu, ale ani one nie były w skali, ani nie są wcale niezbędne, przy tym mocowaniu usterzenia, które tutaj sobie zrobiłem. Stateczniki same z siebie trzymają się mocno i sztywno i takie prętowe "napinacze" w sumie tylko psu na budę by się zdały. Zrobię więc je dokładnie tak, jak to zrobiłem z linkami przy podwoziu, ale w tym celu muszę jeszcze "wyprodukowac" 12 oczek do ich mocowania. To już jednak inna bajka i może jutro coś przy tym podłubię.
Zapomniałem o tej blokadzie na wysyłanie fotek w tym miesiącu. Zrobię to jutro z PC-ta.


Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

Dzisiaj te fotki, których wcześniej nie udało mi się wysłać.











I finalny efekt zrobienia oczek do linkowych naciągów i założenia linek, które jednak także wzmocniły sztywność całego usterzenia.





Teraz dalsze prace wykończeniowe.

Okazuje się Marku, że z Kermitem możesz sobie też SOPWITH-em polatać:



część 2 i 3 po zakończeni filmu.

i link "do Kermita" i jego innych zabawek:
https://www.youtube.com/channel/UCOC84qwgDHkUPwfeLKL40tQ

Proponuję po wejściu na jego kanał obejrzeć film przewodni - kim jest ten człowiek.

Snipem "polatałem", filmik wprowadzający o Kermicie też pooglądałem, a z moim Camelem bardzo powoli do przodu, bo jednak weny twórczej jakoś coraz mniej, czym wiosna bliżej. Ostatnio tworzyłem przykrywki miejsc rewizyjnych silnika. Blaszka drukarska 0,3 mm wycięte dekle wg wzoru przekalkowanego z planów, aby ich bez potrzeby nie niszczyć i zwiększona liczba zapinek dekle mocujących, bo te z planu zupełnie "od czapy" i nie w skali. Jutro się to posadowi na kadłubie i zapinkami "przyszpili". A w obejściu przebiśniegi już się szykują do kwitnienia, czyli faktycznie wiosna blisko.




Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

Z ogromną jak zwykle uwagą przypatruję się Marku Twoim poczynaniom, a wiosna trafia też do mnie świecąc mi w okno pełnym radości słoneczkiem.
Tak sobie, też radośnie, myślę, że powinieneś się już za operatorem filmowym rozglądać bo oblot blisko.

To słoneczko natchnęło mnie chyba pomysłem , po Twoich drukowanych karabinach, czyby nie uzyskać pełnego efektu rotacji 9-cio cylindrowca drukując taką nakładkę/podkładkę pod śmigło?

Trzeba by się tylko naszych licznych drukujących zapytać czy obroty silnika nie wyślą takiego wydruku na orbitę.

Co prawda się na tym nie wyznaje ale zamiast pod śmigło wydrukować samą makietę zostawiając miejsce na odsłonięcie silnika .Cos podobnego jak robie swoje makiety silnika a w środku silnik napędowy

Cześć, chodzi o to Jacku, że to był w oryginale silnik rotacyjny, a zatem śmigło obracało się razem z silnikiem.
O uzyskanie tego efektu w modelu mi chodzi.



a tak to było w prawdziwym samolocie Marka:

Obroty tego konkretnego silnika Clerget 9B to tylko albo ,"aż" 1250 rpm, co dawało 130 kM. Oglądnąłem także następny filmik, obrazujący bardziej szczegółowo montaż kolejnych jego elementów, ale nie o tym chciałem, bo całość tego układu mechanicznego i jego praca, to zupełnie inne zagadnienie, warte, moim zdaniem, oddzielnego tematu. Proponowana przez Stefana nakładka imitacyjna, po pierwsze, przy jej trwałym zespoleniu ze śmigłem, rozleciała by się, pod działaniem siły odśrodkowej, już przy najwolniejszych obrotach pracy silnika. A co dopiero przy 6k i więcej? Po drugie: gdyby nawet wytrzymała działanie tej siły, to stanowiła by doskonałą przesłonę, uniemożliwiającą swobodny przepływ powietrza zaśmigłowego, a tym samym, chłodzenie silnika. Rozwiązanie proponowane przez Jacka, czyli kawałek atrapy okalającej cylinder "prawdziwego", czyli modelarskiego silnika, brałem na poważnie pod uwagę, ale z dwóch powodów odstąpiłem od tego pomysłu. Po pierwsze primo, mój modelik, to co najwyżej ćwierć makieta i nikt raczej od przodu pod maskę zaglądał mu nie będzie. Drugie primo, to koszty, które dla takiego emeryta, jak ja, zaczynają już mieć znaczenie. Zleciłem wydrukowanie KM-ów, Kolega z Torunia to narysował i wydrukował, a ja mu należność wypłaciłem, i jednak trochę to moją emeryturę uszczupliło. Tak więc atrapy silnika rotacyjnego w tym modelu nie będzie. Tyle w tym zagadnieniu, puszczam i postaram się wkrótce wstawić cd.


Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

Więc poprzednio chwaliłem się zrobieniem "przykrywek" , umożliwiających dostęp do silnika od jego istotnej strony. Bo tam i gaźnik i zapłon i co tam jeszcze...
Po odpowiednim uformowaniu tych coverów na szklanej butelce, złapanej z czuciem w imadło, rozmieszałem porcję żywicznego kleju epoksydowego, 5 min, f-my Versachem i powierzchnię wewnętrzną tą mieszaniną delikatnie posmarowałem. Przyłożyłem w zaznaczone miejsce, podociskałem i finalnie taśmą lakierniczą unieruchomiłem. Przygotowałem też elementy "przyszpilające" covery, czyli główki zwyczajnych krawieckich szpilek, które będą udawały prawdziwe lotnicze zapinki, stosowane w mocowaniu takich elementów. Kiedy żywica się już całkiem utwardziła, przez wcześniej zrobione otworki, kadłub w tych miejscach ponawiercałem i na CA w tych miejscach "zapinki" umieściłem. I po sprawie. Kolejny krok, to pomalowanie tej części kadłuba.



Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

I jeszcze krótko słów kilka, bo to wszystko "wina Stefana". Tak mnie "podrajcował" tym lataniem Snipem, że aż zaglądnąłem do mojej najmądrzejszej księgi, traktującej o samolotach myśliwskich i tam pooglądałem sobie fotki tego Snipa, Camela i czegoś jeszcze. Zastanowiła mnie ta nadzwyczaj mała przestrzeń w kabinie Snipa i te końce KM-ów wchodzące w jej prawie połowę. Były co prawda zabezpieczone nakładkami z gumy i obszyte skórą, ale mimo wszystko... I faktycznie. Snipe w rzucie bocznym, w porównaniu z Camelem był w przedniej części kadłuba zdecydowanie krótszy, stąd pewnie dlatego takie posadowienie KM-ów. Dwie pierwsze fotki dla porównania, a na trzeciej to, co bez ustanku i umiaru, cały czas "łazi mi po głowie ". Co o tym myślicie?





Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

A to ciekawe co ja napisałem na pierwszej stronie tej Twojej cudnej relacji


Tylko żeby znowu nie było "bo to wszystko "wina Stefana"" na mnie

Najważniejsza to jednak ta magia w powietrzu:

Stefanie!
Dobre wina nigdy nie są złe, więc nie masz się zupełnie czym przejmować. Wiem, co mówię, bo białe wina "nie są mi obce" i choć one z niezbyt wysokiej półki, to jednak zawsze wina...
Na załączonym filmiku prawdziwe latanie prawdziwego samolotu i jest to kwintesencja "starego", majestatycznego i dostojnego latania. W naszej matczyźnie także taka staroć powstała i z wielkim powodzeniem latała, a zbudował to modelarz , chyba z Dęblina, w skali 1 : 4, z bocznym napisem "Dixi". Wiem, że startował z tym modelem w zawodach i "stawał na pudle", ale bliższych szczegółów nie znam. Zdjęcia tego modelu można znaleźć w necie.
Na temat tego mojego "łażenia po głowie" na razie nie będę nic mówił, aby nie zapeszyć, a zresztą musi najpierw zostać skończony Camel, bo jak sami chyba wiecie, jestem wielkim zwolennikiem "Całkiem Nowego Ładu" i porządek musi być. W obcych językach tego sformułowania wyrażał nie będę, bo nie po to minister od szkolnictwa dziewiętnastowiecznego, godziny nauczania pewnego pogańskiego języka obciął, abym ja tu się np. w nim wyrażał.
A na "przykrywki" już podkład "rzuciłem" i sobie schnie. Kiedy zabarwię to na kolor "bolszewicki" będzie dopiero przepięknie.

Słówko się rzekło i kadłub pomalowany, co nie znaczy, że do finiszu blisko. Tak to teraz sobie jest i "generalnie" mi się podoba, bo też czemu miało by się nie podobać?



Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

Jest pięknie.

Dwie WW, a dwa Klasyki razem.

Małymi kilkoma kroczkami znowu do przodu.
Udało mi się uzbroić i posadowić KM-y już prawie na stałe. Jeszcze muszę zrobić blaszane obramówki okien, z których pobierane są "kulki" i będzie gotowe. Wcześniej pomieściłem na swoim miejscu Pana Pilota, który zaraz pewnej pani się skojarzył (czyż on nie męski i przystojny?). Pewnie dlatego, że ten lotnik, to raczej typowy Anglik, a takich przecież pełno dookoła...
Wcześniej obramowałem wierzch kabiny skórzaną obwódką, aby przy wsiadaniu, swą ostrością, Pana Pilota w dupinkę nie udrapała. Teraz jestem na etapie tworzenia (przekonstruowałem) owiewki kabinowej, tak aby KM-y pod nią się zmieściły, a wiaterek PP zbyt mocno w twarzyczkę nie zawiewał. No i aby nadal było podobnie, jak w oryginale. Cd, jak się znowu coś uda wytworzyć.



Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

Tym razem krótko o porażce, na własne życzenie, a raczej z własnego braku roztropności, najdelikatniej, mówiąc.
Otóż zrobiłem "śliczną", własnego pomysłu, owiewkę kabinową, z szybką plastikową, jako jej istotą. Pomalowałem na czerwono elementy jej mocowania do kadłuba i po zdjęciu taśmy maskującej, okazało się, że na ramce metalowej zrobił się czerwony podciek. Chciałem go usunąć i w tym celu zamoczyłem szmatkę w nitrowym rozpuszczalniku, którym potraktowałem zbędną czerwień, skutecznie ją usuwając. "Przy okazji" tym agresywnym płynem potraktowałem szybkę owiewki i okazało się, że pupa jest całkiem blada, a raczej stała się zupełnie matowa. Szybka, nie pupa. Ta była nadal blada, a zatowienia usunąć się już nie dało, bo rozpuszczalnik wżarł się w bezbarwny plastik. No i co? Dziadzio Marek przystąpił do robienia całości od początku, bo starej, przyklejonej już na AC szybki usunąć już się nie dało. I tak to się mniej więcej buduje te ćwierć makiety.





Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

To nie wina rozpuszczalnika, to zachlapania rycyną po locie...

Ten Pan Pilot kogoś mi przypomina

Faktycznie! Ten Pan Pilot jakiś taki "bliźniakowaty". Może on, to taki "pilot przechodni"? Trochę polata Twoim modelem, teleportuje się do mojego i tu sobie na razie posiedzi? Chyba widziałem go także, jak zajął miejsce w jeszcze innym moim "ptaszydle"

Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka

Nawet przypuszczam, gdzie też lubi sobie posiedzieć, kiedy przybywa od Ciebie, Krzysztofie.



Wysłane z mojego SM-A025G przy użyciu Tapatalka