Tradycyjnie powiadamiam (tym razem trochę wcześniej ) i oczywiście zapraszam Koleżanki i Kolegów modelarzy wraz z rodzinami na pierwsze w tym sezonie zawody wodnosamolotów w Pucharze. W charakterze zawodników ale również jako bardzo mile widzianych widzów.
Pierwsze spotkanie pucharowe już za miesiąc w Starym Dworze nad zalewem Siemianówka gmina Narewka. Będą 15-minutowe wyścigi wokół pylonów i konkurencje półmakiet. Miejsce na rozbicie namiotu lub postawienie przyczepy jest. Na miejscu prąd i pełny węzeł sanitarny. Poza samymi sportowymi zajęciami całą dobę trwa integracja, wymiana poglądów, pomysłów itp, itd. Że o kultowym Duchu Puszczy nie wspomnę... i spotkaniu starych i nowych znajomych

Grzegorz, na czym polegają te 15-minutowe wyścigi wokół pylonów ?

Zgaduję, że kto więcej kółek nakręci ten wygrywa.

Mnie głównie interesuje czy są międzylądowania na wymianę pakietu, czyli ogólnie taktyka wyścigu.

Masz rację Stefan z ta taktyką
Na razie ciągle w jednym wyścigu mogą razem latać i spalinowce i elektryki. Oba rodzaje mają wady i zalety, które wyrównują szanse, szczególnie w niższej wagowo kategorii.
Elektryki nie wytrzymają wyścigowego latania przez 15 minut, a w finale 20. Muszą wylądować dla wymiany pakietu. I tu jest premia za jedno lądowanie w danym wyścigu. Trzeba je zgłosić przed zaczęciem wykonywania manewru. Ilość punktów za to międzylądowanie jest porównywalne do ok. 3-4 okrążeń. Poza tym jest naturalnie niebezpieczne.
Spalinowce też mogą międzylądować pierwszy raz za punkty nawet jeśli nie trzeba uzupełniać paliwa czy czegokolwiek. Powiedzmy, że ląduje dla regulacji silnika. W praktyce wystarczy dotknąć modelu.
Każde kolejne międzylądowanie ( dla kolejnego pakietu) nie jest punktowane.
Można mieć zapasowy model, którego można użyć w danym wyścigu, gdy model się rozbije, ucieknie, zdechnie spalina, odmaszeruje śmigło albo spali się regulator. Zgłasza się wymianę, bierze drugą aparaturę i drugi model. Nie wolno wziąć zapasowego modelu gdy ordynarnie skończy się prąd w pakiecie czy paliwo w baku
Pylony w eliminacjach są dwa rozstawione na ok 100 m. Wyścig w kierunku przeciwnym do kierunku wskazówek zegara, jak na żużlu. Wysokość 8 m, to teleskopowe kije wędkarskie z naciągniętą foliową "skarpetką" na ostanie ok 2 m. Pylon trzeba minąć poniżej jego czubka, przelatujemy oczywiście za pylonem. Pozostałą trasę lecimy na dowolnej wysokości.
W finale dochodzi trzeci pylon pośrodku, pomiędzy skrajnymi. To tzw. diabelski. Jest znacznie niższy i bardziej punktowany od skrajnych.
Zawodnicy startują 6-tkami, żeby nie było za gęsto. Ale i tak się zdarzają kraksy. Ścięcia pylonów również. Ścięty pylon przerywa bieg, do czasu wymiany na pełnowymiarowy. W tym czasie można pozbierać rozbitki.
Bieg wygrywa zawodnik, który nakręci najwięcej okrążeń, plus np. międzylądowanie. Przy czym zlicza się pojedynczo każdy pylon.
Całość tego co napisałem i więcej jest w regulaminie, jakby ktoś chciał poczytać w zakładce "regulaminy" na stronie wodnosamolotów.

To musi być super zabawa. Może zdążę?

Serdecznie zapraszamy w imieniu organizatorów i uczestników Miejsca, emocji nie zabraknie. W zeszłym roku do Pęczniewa zawitali Karol i Henio z Pabianic. Wzięli czynny udział w sędziowaniu!
Terminy imprez są podane wyżej.

Trochę wyścigów pokazywałem w relacjach zeszłorocznych. Najwięcej z Wyścigu Centralnej Polski w Wylazłowie gm Pęczniew.
Pokarzę filmik Kolegi Artura.RC z wyścigu z Mariny Poraj - Wyścig Południowej Polski

Dziękuję Grzegorz.
Teraz już bardziej wiem co oglądałem na tych filmach.
To całkiem poważne zawody i "nie w kij dmuchał" osiągi !
Nie da się tak z marszu i bez treningu, ale zabawa może być bardzo przednia.

Stefan to może zapakujemy swoje osoby do aut lub auta i pojedziemy pooglądać najbliższe zawody.

A co się martwicie! Nie wszyscy latają tak szybko i zaliczają wszystkie pylony - latają za wysoko.
Model ma zasadniczo kilka możliwości:
1. przeżyje bieg wyścigu
2. rozbije się o wodę
3. zderzy się z innym modelem
4. zetnie pylon
5. ucieknie (kosmici przejmą sterowanie)
6. itd

Poza tym w Starym Dworze w odróżnieniu od pozostałych spotkań jest konkurencja "Wstęga Narewki" - polecam. Polega ona w skrócie na klasycznym lataniu wszystkim co może startować i lądować na wodzie. Każdy lata oddzielnie przed 3-osobową komisją. Chodzi o poprawne wystartowanie, zbudowanie kręgu czterozakrętowego, wykonanie dowolnej figury i celnym, możliwie bez kaczek, lądowanie. Prawie jak makiety, ale bez oceny modelu. I model może być zupełnie fantastyczny. Byle utrzymywał się na wodzie i chciał z niej wystartować

Nad Siemianówką będą trzy konkurencje: wyścigi, klasyka - Wstęga Narewki i makiety. Wszystko wodnosamoloty.

Jak najbardziej jestem ZA.
O której jutro do Ciebie zadzwonić, bo dzisiaj już za późno?
Dwoma samochodami nie ma chyba sensu jechać, myślę.

To zależy ilu nas lub ile nas pojedzie?
Stefan ja zadzwonię bo będę cały dzień w pracy i prawie pewne, że bez zasięgu. Hala tak skutecznie tłumi że hej. Może cała ekipa Urszuliniaków się wybierze?

No zobaczymy, a może mój syn z wnuczkiem też zechcą?


Co Wy i Jurek na to

Żeby nie było niedomówień Główne zawody sa w sobotę i niedzielę- finały. Wtedy w powietrzu będzie już naprawdę gęsto.

I gdzie była ta silna ekipa pod wezwaniem?!

W pracy Grzesiu, niestety.

Jakaś relacja, filmy Będą.

Będzie troszkę

Dzisiaj trochę zdjęć z prac komisji przy ocenie statycznej makiet wodnosamolotów. Konkurs zaczął się późno, chyba było już po 21, Trzeba było podświetlać i modele i dokumentacje komisji. Należy zauważyć, że przy lampie LED-owej trzeba było często zmieniać trzymającego.





























Komisja też nie miała lekko... musiała sobie świecić.










A późnym wieczorem rozpaliliśmy ognisko z rozpalaniem i podtrzymywaniem ognia typu RC, konkretnie Polarisem

Stojak do lampy uzyskuje 100 punktów

Nowe modele Andrija Melimuki z Ukrainy



Modele, które jakoś spadły na wodę, odzyskane przez strażaków.



Piękna makieta 1/5 Sopwith Tablid Leszka Chodyko

Fajna ta Tabletka, jak latała?

No właśnie nie za bardzo chciała wystartować z wody. W konkursie makiet byłem pomocnikiem Leszka na pomoście do lotu z figurami i nie miałem już wolnych rąk do nagrywania, a szkoda.
Silnik nie miał siły, żeby wyrwać model z wody. Poorał kilka razy wodę i w końcu podmuch wiatru poderwał go z wody na metr może, praktycznie na przeciągnięciu i zaraz przewrócił się na skrzydło. Nie było więcej prób.
Wcześniej zrobił jeden lot testowy na Leszka lotnisku. Wiem z opowiadań Leszka, że model latał dobrze. Wystartował z łąki na styropianowych pływakach z wstawionymi kołami. Lądowanie było dość twarde. Złamały się pływaki zaraz za kołami.
Dostanie mocniejszy silnik, a może wcześniej poleci na elektryku. Wymiana silnika a właściwie całego systemu napędu to kwestia 2 minut. no może 3
Bardzo pomysłowo rozwiązane rozkładanie modelu do transportu. Dosłownie 3 wkręty. Mogę pokazać zdjęcia, bo mam pozwolenie na publikacje.

publikuj

Pewnie, że jesteśmy ciekawi.

Ponieważ jakoś nie zrobiłem zdjęć całości, posłużę się kilkoma zdjęciami z "twarzoksiążki" Kolegi Marka Piotrowskiego min. z niesamowitej nocnej oceny statycznej








Rozbiórkę modelu zaczyna się od wyszarpnięcia figurki pilota z jego fotelem. Fotel trzyma się na sprężystej blaszce pracującej jako zaczep o belkę i magnesie w podłodze.







W zagłębieniu kokpitu jest teraz dostęp do pojedynczej śruby imbusowej łączącej niby-podłogę wklejoną do tylnej części modelu (kadłub i ogon) z belką połączoną z pudłem nośnym silnika. Widać białe 4-pinowe złącze łączące odbiornik min. z pakietem z przedniej części. Widać też główne serwo pociągające linki do skrętu skrzydeł. 24 kg uciągu. Gumki kasują luzy tych linek. Widać również lewą kieszeń dla bagnetu łączącego część centralną z tylną. A następnym zdjęciu obie kieszenie.











Druga część przykręcona do centralnej części kadłuba ze skrzydłami to owiewka. Niestety zapomniałem ją sfotografować oddzielnie. Dość powiedzieć, że aluminiowa blaszka, z której wyklepano owiewkę, trzeba było podlaminować od spodu, bo po wielokrotnym wyżarzaniu, wykuwaniu i tak w kółko była tak delikatna, że gięła się pod dotykiem palców. Poza do tym owiewka była przykręcona wkręcikami do drewnianej ramki, właściwie całego stelaża.

Dwa (po obu stronach aluminiowej owiewki na dole) wkręciki blokują owiewkę silnika nasuwaną z góry na dwie nasuwki.









Silnik właściwy jest obudowany od spodu atrapami cylindrów silnika rotacyjnego. Za nimi jest włącznik zasilania, przedłużacz do żarzenia świecy i rurka do tankowania.





Po zdjęciu owiewki nic więcej nie trzeba już odkręcać, żeby np. wyjąć silnik i cały zespół jego zasilania.







Silnik z pudłem wyciąga się do przodu po wykręceniu jednej śrubki łączącej tył kadłuba z belką wystającą z pudła zespołu silnika. Pudło jest ciasno spasowane z gniazdem.



Rozłożony model: kadłub ze skrzydłami, oddzielnie tył kadłuba ze statecznikami i wyjęty silnik ze swoim pudłem. Nie widać tu zdjętej owiewki



Zwrócę uwagę na błąd modelarza, który zauważyła komisja. W niewiadomy sposób obrócił końcówki płatów. I wyglądają jak w Wicherku. Bo skrzydła powinny być dłuższe na krawędzi spływu a krótsze na krawędzi natarcia.

Mocowanie silnika polega na wsunięciu na zdecydowany wcisk całego pudła, w którym, w przypadku spaliny, mieszczą się zbiornik paliwa i serwo przepustnicy pakiet i BEC.

cdn..

Oj trudne i skomplikowane jest życie modelarza od wodnosamolotów

Dokończenie o zespole silnika.
Silnik jest przykręcony do pudła. które zawiera w sobie zbiornik paliwa, pakiet zasilający, bec, serwo sterujące przepustnicą.









Można zbudować drugi zespół, tym razem elektryczny. Silnik wtedy zamieniamy na elektryczny a zawartość pudła to pakiety i regulator.